مرده بودم پیکرم از مهرِ ماهی جان گرفت

زندگی بعد از حضورش ، زنده شد جریان گرفت 

خشک بودم چون کویری تشنه در وَهمِ سراب

تیره ابری آمد و برقی زد و باران گرفت

پیش از اینها آسمانی صاف و آبی داشتیم

باد زد حال درونم حالت طوفان گرفت

ترس در عمق وجودم ریشه کرد و رشد کرد

رفت آن احیاگرِ جان ، گریه ام پنهان ، گرفت

تاب این طوفان میان جسم رنجورم نبود

سیل اشک از گونه هایم شیوهء طغیان گرفت

باد زد،  باران شد و طوفان وزید و ابر رفت

مهر هم تابید اگر ، دستور از ایشان گرفت

بی کس و تنها شدم تنها کنار دفترم

واژهایم از دل این غصه ها فرمان گرفت

حال با تنهایی ام در کوچه سار بیکسی

شعرهای جاودانم بوی الرحمان گرفت

#داریوش_جعفری 

telegram.me/daruosh_jafari