اربعین

سر برآر ای سر جدا زینب رسیده در برت

آمده از شام غم سوی مزار اطهرت

صبر کردم در عزای لاله های پرپرم 

پرچمت برداشتم آری شدم پیغمبرت 

خاطرت آسوده حفظ شان معجر کرده ام 

خاطرت آسوده کردم حفظ شان مادرت 

یاد دارم تشنه افتادی و سنگت میزدند 

یاد دارم بوسه دادم بر بریده حنجرت

یاد دارم زیر نیزه میزدی تو دست و پا 

یاد دارم رفت با پا شمر روی پیکرت 

یاد داری زینب پرده نشینت را حسین 

حال برخیز و ببین احوال زار خواهرت

خیز از جا تا بگویم مو به مو شرح فراق

از سرت در طشت گویم یا سر آب آورت 

هر چه می‌خواهی بپرس از من ولی جان حسین 

بر دلم آتش نزن چیزی نپرس از دخترت

داریوش جعفری 

۱۴/۶/۱۴۰۲