شمعیم و جهانِ مان ز پروانه تهی ست

محصور غمیم و جان ز جانانه تهی ست

دنیا همه شاعرند و دیوان عمل

از مصرع پر مغز حکیمانه تهی ست

آشوب جهان ز ماست ای دل ، وَرنه

از کینه دلِ مردم دیوانه تهی ست

این سُست بناییِ دل از غیر که نیست

چندیست که این سرا ز بیگانه تهی ست

ویرانه ، سرای گنج ویرانیِ ماست 

بی فیض حضور ، قلب ویرانه تهی است

سردیم و میِ سرخ تب افزایی نیست

حیف است که زآتش دل پیمانه تهی ست

یک قطره بنوش از آب و یک قطره بریز

بی آب ، به هنگام دِرو دانه تهی ست

این کعبه نشانه ایست ای زاهد پیر

چون نیست خدا درون تو ، خانه تهی ست

#داریوش_جعفری 

telegram.me/daruosh_jafari