داریوش جعفری

ای صبح پر فروغِ شبِ بیقراری ام

ای مغربِ فغان و غم و آه و زاری ام

ای غایب از نظر که به دل تیغ میزنی

دردی و داغ و مرهم و هم زخم کاری ام

ای باده ریز جام سعادت بیا، ببین

جام شکسته ی دل و...درد خماری ام

تا کی به روی هم نَنِشینَد دو پلک تر

تا کی شوی بهانه ی شب زنده داری ام

تو پرده دارِ حُسنی و من بیقرارِ تو

من خسته از فراق تو و پرده داری ام

ای دردِ دلنشینِ همه بیقرارها

تا چند بیقرارِ جمالت گذاری ام

عمری به انتظار و به زاری گذشت و رفت

"تا کی در انتظار گذاری به زاری ام؟"

"#استاد_شهریار"

#داریوش_جعفری