تاگذارم به درِخانهءارباب افتاد
باز در گوشهء چشمم گهری ناب افتاد
این چه سرّیست خدایا که دلم شورگرفت
چشم شد خیره به گنبد دهنم آب افتاد
داریوش جعفری
