امیرالمؤمنین ع

نوری که شد روشنگر این کوره راهم

نور علی و نور زهرا بود با هم

خورشید عالم شد علی و روز تابید

بر ظلمت شب فاطمه گردید ماهم

من بیقرار مهر و ماهی اینچنینم

این اشک لرزان سینه سوزان گواهم

من مست و گر گفتند این مستی گناه است

فریاد خواهم زد که من غرق گناهم

تنها نه من دادم قرار خویش از دست

بردند اینان دل ز دست انبیا هم

وقتی گل آدم در آن بالا سرشتند

مجذوب اینان گشت در بالا خدا هم

شاه و ملیکه همنشین با عالمین اند

با من شما با شاه حتی با گدا هم

ما هر چه داریم از نگاه یار داریم

داریم نان و آب را درد و دوا هم

هر داده را از ما بگیرید و نگیرید

مکه مدینه قم نجف را کربلا هم

۱۸/۱۲/۱۴۰۱

#داریوش_جعفری