نه تنها بعد عاشورا امام متقین باشی
که تا پایان دنیا فخر و زین عابدین باشی
اگر عالم شود سجاده و مخلوق در سجده
یقین دارم که تو این حلقه را مثل نگین باشی
تو از آب و گل طاهایی و اینگونه گل یعنی
میان بوستان اهل دل خوش گل ترین باشی
خطایی نیست گر وقت اذان بر ماذنه گویم
پس از کرببلا قطعا امیرالمؤمنین باشی
به زنجیر و میان تب شکستی کاخ ظلمت را
تو ارث از مرتضی داری و باید اینچنین باشی
نمی‌دیدند اعجاز تو را چشم حرامی ها
نباید دید ، وقتی دست حق در آستین باشی
چهل منزل سپردی کار را بر عمه ات زینب
که گرم آفرین بر خطبه های آتشین باشی
چه رنجی بیشتر از این که بعد از کربلا باید
چهل منزل کنار خولی و شمر لعین باشی
تمام زخم ها را گریه کردی تا که تسکینِ
غم و درد رباب و گریهء ام البنین باشی
مکرر دیده ای داغ و مکرر گریه ها کردی
مکرر داغدار دختری ویران نشین باشی
تو ای اول امام زائر کرببلا ، امشب
الهی ضامن ما بهر روز اربعین باشی
داریوش جعفری
۱/۶/۱۴۰۱