وقتی که تقویم از تو دارد روز دختر را
حیف است در خود جا دهد هر نام دیگر را
بالاترین تفسیر پاکی نام داری تو
با مقدمت دادی جلا شهر پیمبر را
تو آمدی با پرتوِ نورانیِ رویت
کردی منور خانه ی موسی بن جعفر را
تو آن عصای دست موسایی که در حسنت
داری جلال و جلوه و پاکی مادر را
تو آمدی قم را دمشق دیگری کردی
تو آمدی فهمید قم معنای زیور را
چشم تمام آسمان پشت سرت حیران
داری به طوف خویش شمس و ماه و اختر را
از آنزمان که بوسه دادم بر ضریح تو
دارد لبم عطر گلاب ناب قمصر را
تو عالمه بودی تو بودی زینبی دیگر
تو بار دیگر زنده کردی نام خواهر را
تو زینبی بهر رضا اما در این میزان
دارد دلم حس قیاسی نابرابر را
تو زینبی اما ندیدی دشت خونین را
تو زینبی اما ندیدی حلق اصغر را
هر چند چشمت بود گریان در غم هجران
اما ندیدی روی نی گلهای پرپر را
هرگز ندیدی نعل اسب و پیکری عریان
هرگز ندیدی پاره پاره جسم اکبر را
هرگز ندیدی لعل تشنه بر لب دریا
هرگز ندیدی پیکر در خون شناور را
زینب به زیر تیغ و خنجر دید ، اما تو
هرگز ندیدی در سفر روی برادر را
داریوش جعفری
۹/۳/۱۴۰۱