چاره ی خلقی و هر بیچاره ، میگوید حسین
در هوایت هر که شد آواره میگوید حسین
در ره این عشق دل در سینه ام صد پاره شد
ای خوشا بر دل که هر صد پاره میگوید حسین
هر کسی افتاده در کارش گره ، با چشم تر
بر درت بندد دخیل چاره میگوید حسین
در غمت پیری به تفسیر سرشک طفل گفت
اشک چشم طفل بر رخساره میگوید حسین
ناله ی هل من معین پیچید چون در خیمه گاه
با علیِ اصغرت گهواره میگوید حسین
در غمت تنها نه زهرای بتول و زینبش
این گمان دارم که گریان ساره میگوید حسین
من نمیگویم چه شد با تیغ بر پیکر ولی
مادری در حالت نظّاره میگوید حسین
داریوش جعفری