اشک قلم...داریوش جعفری:

دخترت هستم و ویران شده کاشانه ی من

سرِ خونین تو شد زینت ویرانه ی من 

سوختم شمع وجودم شده جاری به زمین

عمه هم سوخته و هم شده پروانه ی من 

قدمت بر سر چشمم سر و جانم به فدات 

که زدی با سرِ خود سر به من و خانه ی من 

کاش بودی که ببینی به ره حفظ حجاب 

زجر خود نعره زد از همت مردانه ی من 

نیست در دست توان شانه زنم موی ترا

سرِ خود گیر و ببر سر به سرِ شانه ی من 

گر بدانی به چه شکل آمده ام پشت سرت

همنوا ناله زنی با غم طفلانه ی من

پر ز دندانه شده جسمم و دندانم نیست

سنگ و خاک است پدر تخت ملوکانه ی من

آنچنان ضجه زدم تا به لبت چوب نشست 

دل سنگ آب شد از آه غریبانه ی من 

مادرت آمده گوید که بیا دخترکم 

مرهم درد تو باشد به شفاخانه ی من

من

#داریوش_جعفری

#حضرت_رقیه

 telegram.me/Jafari_daruosh