کاروانی که ترا با گل و ریحان آورد

گوییا یوسف مصری سوی کنعان آورد

ساربان دید چو آشفتگی ام،از سر لطف

شانه را بر سر گیسوی پریشان آورد

تبم از تن شد و تابی به دل و جان آمد 

آن دمی کز نفست نسخهء درمان آورد

از رخت جوش شرابین به دل و جان انداخت 

و از لبت شیر و شکر بر لب فنجان آورد

سایه ات بر سرم افتاد و نگاهم به رخت

پلک بر هم زدی و خنجر مژگان آورد

سینه ویرانه شد از سیل روان دل ما

سمت ویرانهء دل کرسی سلطان آورد

تکیه زد عشق،چنان حضرت سلطان و سپس

کشت ما را به همان شیوه که خود جان آورد

#داریوش_جعفری

telegram.me/daruosh_jafari