برای خلق زیبایی هزاران فوت و فن دارم

غزلهایی به شیرینیِ گفتار کهن دارم

ز لحن ام عشق میبارد ز کامم شهد میریزد

کلامی هم به طعم دانه های توت کن دارم

تک و تنها قلم میرانم و با خویش میخوانم

نه میل انجمن دارم نه جا در انجمن دارم

در این غوغای پوشالی به کس دل را نمی بندم

نه سودایی به شیرین و نه میل کوهکن دارم

نمبدانم چرا ؟ امّا به این رنگ و لعاب خوش

به این خال و خط دنیا عمیقاً سوء ظن دارم

نمیبندم به دنیا دل به این ابیات خرسندم

که روزی میرسد کز دار دنیا یک کفن دارم

دل آگاهم که روزی میرسد بر تیره ای از خلق

حسد ورزند بر ره توشه و حالی که من دارم

#داریوش_جعفری