بس که یک عمر شدم مایه آزار خودم

شده ام زار و نزار از دل بیمار خودم

من بلای دل و هم غرق بلای دل خویش

من گرفتار دل و اوست گرفتار خودم

چند سالیست که خفته است تن نازک من

بی هوا زیر گل و هجمه ی آوار خودم

همدلی نیست کسی نیست که در خلوت خویش

رو به آیینه شدم لیلی رخسار خودم

همه پیمانه و پیمان شکنانند به شهر

که اینچنین تکیه زدم بر پی دیوار خودم

خنکایی نبرد در دل و جان وسعت بحر 

زانکه من سوختم از شعله ی کردار خودم

تب طوفانی سردی که به جان شعله زده ست

میرسد از شرر فکرت و گفتار خودم

هر که را مینگرم بی دل و دین مانده که من 

شده ام دلبر و دلداده و دلدار خودم

گفت شاهد که ببر لذت یک عیش مدام

می روم تا ببرم لذت دیدار خودم

#داریوش_جعفری

telegram.me/daruosh_jafari