جلوه ای کرد و رخش آفت جانم شد و رفت

خنده ای کرد و غم هر دو جهانم شد و رفت

دل دم آخرِ ساکن شدنش بود که عشق

آمد و آمد و آمد ضربانم شد و رفت

یک کرشمه به ره لطف عطایم فرمود

خوب و بد صحبت او ورد زبانم شد و رفت

پرده در پرده همه مهرِ نهان بود و شبی

چون که شد غرق بلا ماه عیانم شد و رفت

آن که یک شهر ز خیرات لبش سود گرفت

برق چشمان خطایش به زیانم شد و رفت

گر خمیدم به جوانی مکنم عیب که عشق

سبب رنج دل و قد کمانم شد و رفت

بی کسی بین که مرا کشت و به بالای سرم

درد از راه وفا فاتحه خوانم شد و رفت

#داریوش_جعفری