داریوش جعفری

شکر خدا که قسمت من شد محرمت

شکر خدا که ناله زدم زیر پرچمت

شکر خدا که از غمتان زار میزنم

شکر خدا که شد به تنم رخت ماتمت

شکر خدا که شد همهء دودمان من

عاشق به دودمان عزیز و معظمت 

شکر خدا که شیر گرفتم ز مادرم

با اشک روضه های تو و نوحه و دمت

شکر خدا که داده به من درس غم پدر

من نیز داده بر پسرم ارث...ماتمت

شکر خدا که وارث کرب و بلا شدیم

با این حساب سینه زنت هست مَحرمت

شکر خدا که سینه زنان با دمت شدیم

 دارم امید تا تو بدانیم... همدمت 

این شور و شیون و علم و جامهء سیاه

باشد تمام آیتِ سنگینی غمت

بابا و مادر و من و هم هر چه از من است

آقا فدای موی تو و جسم درهمت

آقا بخر کمی از شعر من اگر

گردی ست در برابر طوفان میثمت

داریوش جعفری