تا مسیرم به درِ خانه ات افتاد حسین 

خانه آباد شدم خانه ات آباد حسین

نه کلاسی و نه درسی و نخواهم ورقی 

زانکه هستی تو مرا مکتب و استاد حسین 

دل و دین داشتم و صبر و قراری همه را 

تو ربودی ز کف و داده ای بر باد حسین

صید دام تو شدم عزّت و جاهم دادی

جان فدای کرمت حضرت صیاد حسین

دل نالایق من تا به غمت گشت اسیر

گوییا تازه شدم از قفس آزاد حسین

گر که خوبم و اگر بد به تو من محتاجم 

جان زهرا مبرم یک نفس از یاد حسین

قسمتم کن سفری جنتِ بین الحرمین 

با غبارِ حرم از صحن گهرشاد حسین

داریوش جعفری