ای تک ستاره ای مهِ رخ ارغوانی ام 

ای ماه صورت و قد و قامت کمانی ام 

بردند دست، بسته  مرا پیشِ چشم تو 

دیگر کجا توخود زِ غمت می کشانی ام 

گفتم به میخِ در که حریفم کسی نبود 

اما به خاکِ غم تو مرا می نشانی ام 

زهرا مرو مبر زِذسرم ابرِ مهر را 

بی تو دچارِ غربت و نامهربانی ام  

توزخمِ سینه داری و من سینه میدَرَم 

ای اخترم ببین که به اخترفشانی ام 

حال تو گویَدَم دو سه شب میهمانَمی 

هستم خجل زِ تو زِ چنین میزبانی ام 

نشنیده ام ز تو به جز از آه مدتی ست 

دارم هوس دوباره علی جان بخوانی ام 

زهرامرو مکن زِ سرم سایه ات دریغ

ای آفتابِ روشنِ روزِ جوانی ام

تنها پناهِ من تویی و میروی؟ مرو

بعد ازتو کیست مَحرمِ دردِ نهانی ام

داریوش جعفری