کاش میشد یه بار بیام زایر کربلات بشم 

فرشِ رهگذر میونِ ایوونِ طلات بشم 

کاش میشد بشم میوندار توی هییتات حسین 

یا که راویِ غمت میون روضه هات بشم 

دوست دارم با دمِ ای اهل حرم  حرم بیام 

تاکه همنوای درد و آهِ بچه هات بشم 

پَر بگیرم و بیام سینه زنون توقتلگاه 

تا مثِ یه سینه سرخ  بی پروبال فدات بشم 

چیزی از خودم ندارم توخودت یادم بده 

تابگم یه حرفی و یه محتشم برات بشم 

قصهء رسولِ ترک حقیقته رویا که نیست 

یه نظر کن تا منم نوکرِ باصفات بشم    

دوسه تاحرفه که آتیش به وجودم میزنه 

باچه جراتی باید راویِ ماجرات بشم 

سرت از بدن جدا و... بهتره هیچی نگم 

کارِ من نیست بتونم واردِ قتلگات بشم 

هرکسی یه جوره و منم ندارم دلشو

پا برهنه راهیه آتیش خیمه هات بشم 

یا بیفتم توی راهه کوفه و شام بلا

همسفر با سرِتو کنارِ بچه هات بشم 

هرچی که خواستم ازت واسم زیاده میدونم 

بزاگریه کن... نه آقادوست دارم فدات بشم