بایادِ مدینه دم به دم میسوزم
هنگامِ نشاط و درد و غم میسوزم
دلبستهء حُسنِ حَسَنَم مثلِ حسین
اما زِ مزارِ دلبرم میسوزم
عبدلله و قاسمش حرم کرببلا
با نامِ مدینه وحرم میسوزم
یک عمرغم وداغ وغریبی سخت است
در حالِ تبم شعله ورم میسوزم
سردارِسپاهِ حیدری بود ولی
برتربتِ او نیست علم میسوزم
بی شمع وچراغ وبی حرم کنجِ بقیع
افتاده و میکند کرم میسوزم
اوشاهدِ کوچه بود ومن یادِ غمش
هنگامِ نظر به مادرم میسوزم
داریوش جعفری